Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012
Ηλίας Σταμπολιάδης
Εξέγερση ή Πολιτική Συσπείρωση;
Στις 14 Ιανουαρίου 2012 η ‘Εστία Πατερικών Μελετών’ διοργάνωσε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών ημερίδα με θέμα ‘Τα αίτια της κρίσεως στην Ελλάδα και προτάσεις για την υπέρβαση της’. Υπήρξαν συνοπτικά τρείς απόψεις που, ανάλογα με τα αίτια που διακρίνουν, υποστηρίζουν και τις αντίστοιχες προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσεως.
Η πρώτη άποψη είναι αυτή των διοργανωτών, εκφράζει την αγωνιζομένη και ζώσα Εκκλησία, στην οποία μετέχουμε όλοι, και συνοψίζεται στην ομιλία του γέροντος π. Αθανασίου Αναστασοπούλου, Ηγουμένου της Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου. Ο π. Αθανάσιος υποστηρίζει ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως είναι πνευματική καθόσον απεμπολήσαμε τις αρχές της ολιγάρκειας, του κοινωνικού τρόπου ζωής, της αλληλεγγύης, της αγάπης προς τον πλησίον και του μόχθου σαν προϋπόθεση για την απόλαυση των αγαθών. Αντί αυτών ακολουθήσαμε έναν υλιστικό τρόπο ζωής και υιοθετήσαμε την απληστία, τον ατομοκεντρισμό, την αδιαφορία για τον πλησίον και την άνευ κόπου απόλαυση αγαθών. Χαρακτηριστική είναι η διαπίστωση του ότι ακόμη και στην περίπτωση του το χρέος μας εχαρίζετο ως δια μαγείας και διατηρούσαμε την ίδια νοοτροπία πάλι θα οδηγούμεθα στην ίδια κατάσταση σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η πρόταση της εκκλησίας είναι ότι πριν από όλα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι σαν σύνολο και ο καθένας ξεχωριστά.
Η δεύτερη άποψη είναι αυτή του κ. Δημητρίου Καζάκη, οικονομολόγου, ο οποίος υποστηρίζει ότι αιτία της κρίσεως είναι η απληστία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και η κυριαρχική βουλιμία των ‘Εταίρων, Συμμάχων’ μας, που από ιδρύσεως του νέο Ελληνικού κράτους μας έχουν επιβάλλει όρους εξάρτησης και δανεισμού με υψηλά επιτόκια, που αυξάνουν το χρέος με γεωμετρική πρόοδο ενώ με τα μέχρι τώρα τοκοχρεολύσια το έχουμε αποπληρώσει στο πολλαπλάσιο. Για τα ανωτέρω θεωρεί υπεύθυνο το πολιτικό σύστημα που στην ουσία υπηρετεί το ξένο κεφάλαιο και επιβαρύνει τις λαϊκές τάξεις με μείωση των αποδοχών και αύξηση της φορολογίας οδηγώντας το λαό στην εξαθλίωση και την απόγνωση. Με βάσει τα ανωτέρω προτείνει για μεν τα οικονομικά την άρνηση του χρέους και την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα ενώ για τα πολιτικά προτείνει την λαϊκή εξέγερση μακριά από κόμματα και αρχηγούς καθόσον, κατά την άποψη του, ο λαός από μόνος του θα βρει τον δρόμο του και όταν καταλάβει την εξουσία θα κάνει εκλογές με τους δικούς του όρους. Προφανώς πιστεύει ότι το σύστημα δεν θα κάνει εκλογές και αν τις κάνει θα είναι νοθευμένες εφόσον δεν έχει λαϊκό έρεισμα.
Η Τρίτη άποψη που διατυπώθηκε είναι αυτή του γράφοντος, αποτελεί απότοκο της πρώτης και την εξειδικεύει στη σύγχρονη πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, σύμφωνα με την τρίτη αυτή άποψη, η κρίση οφείλεται στη μεθοδευμένη, από τη Νέα Τάξη της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και υιοθετήθηκε από τη ντόπια πολιτική ηγεσία ως υπηρέτης της και οδήγησε στην υποδούλωση της Ελλάδος σε τέσσερα επίπεδα.
1. Στο οικονομικό επίπεδο, η παραπλανητική διαχείριση της εξουσίας οδήγησε τη χώρα σε δίδυμα ελλείμματα, το δημοσιονομικό και αυτό του εξωτερικού ισοζυγίου πληρωμών, για το οποίο κανείς δεν μιλάει. Μέχρι τώρα συντηρούσαν τα ελλείμματα με δανεικά, διότι η αποταμίευση ήταν αρνητική, ενώ έλεγαν ότι η φαινομενική ευημερία προήρχετο από την ανακατανομή του πλούτου, αφήνοντας το λαό ανυποψίαστο και εξαπατημένο.
2. Στο πολιτικό επίπεδο το πολίτευμα έχει καταντήσει κομματική δικτατορία με κατάργηση της διάκρισης των τριών εξουσιών, της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής, με αποτέλεσμα την επικράτηση της διαφθοράς και της συναλλαγής σαν δήθεν φυσικός τρόπος ζωής και για αυτό οι ευθύνες της Προεδρίας της Δημοκρατίας είναι τεράστιες.
3. Στο εθνικό επίπεδο η εξωτερική πολιτική στη Μακεδονία, στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, ακόμη και σε θέματα όπως αυτό του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη οδηγεί τη χώρα στη μονομερή εξάρτηση, στη συρρίκνωση και στον εθνομηδενισμό.
4. Στο πνευματικό επίπεδο φθείρουν τη χώρα με την υποβάθμιση των κοινωνικών αξιών, την αλλοίωση της γλώσσας και της ιστορίας μας και την απαξίωση των αρχών της Ελληνικής παιδείας και θρησκευτικής μας παράδοσης, που επιβαρύνεται με την ανεξέλεγκτη εισροή αλλόθρησκων μεταναστών και με το πρόσχημα μιας δήθεν πολυπολιτισμηκότητας.
Η πρόταση της τρίτης άποψης είναι η πολιτική συσπείρωση όλων των αντιμνημονιακών, πατριωτικών πολιτικών δυνάμεων. Δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλές μικρές ομάδες επίδοξων αρχηγών, αγνώστων στο πανελλήνιο, που η πολιτική τους ιδεολογία και επιρροή δεν ξεπερνά τα όρια μιας μικρής ομάδος. Σε αυτούς συστήνει να ενταχθούν σε μεγαλύτερες πολιτικές ομάδες, που τους καλύπτουν ιδεολογικά. Όσον αφορά τα οργανωμένα κινήματα, που μπορούν να εκπροσωπήσουν πάνω από 10.000 με 20.000 οπαδούς, προτείνεται να συσπειρωθούν σε μία εκλογική καταρχήν συνεργασία με πέντε πολιτικούς όρους που φαίνεται ότι εκφράζουν το λαϊκό συναίσθημα σήμερα.
- Απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος καθώς και τιμωρία των ενόχων της σημερινής κατάντιας με όρους δικαιοσύνης και όχι φανατισμού.
- Προσωρινή παύση πληρωμών προς τους δανειστές μας, διεθνώς αποκαλούμενη ‘Moratorium’, έλεγχος του χρέους και αναδιαπραγμάτευση του βάσει του διεθνούς δικαίου με σύγχρονη απαίτηση των Γερμανικών αποζημιώσεων.
- Εξασφάλιση της μακρόπνοης οικονομικής μας επιβίωσης με επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, όσο η Ευρώπη παραμένει μία αρένα οικονομικού ανταγωνισμού χωρίς κοινό προϋπολογισμό και κοινή δημοσιονομική πολιτική όπως αρχικά την είχαν οραματιστεί οι πατέρες της Ευρωπαϊκής Ιδέας.
- Υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας έναντι των απαιτήσεων των γειτόνων, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών και ξένων λαθρομεταναστών, επιλεκτικά αλλόθρησκων καθώς και υπεράσπιση της καταγωγικής, γλωσσικής, ιστορικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής ταυτότητας του λαού μας που βασίζεται στην Ελληνική παιδεία και στην Ορθόδοξη παράδοση.
- Σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και ριζική αναθεώρηση του καταστατικού χάρτη της χώρας για τη λειτουργία μίας πραγματικής Δημοκρατίας.
Σχολιάζοντας τώρα τις τρεις προτάσεις υπέρβασης της κρίσεως αναφέρουμε τα ακόλουθα: Η πρώτη πρόταση της Εκκλησίας, περί εσωτερικής αλλαγής του καθενός μας στη στάση ζωής, θεωρούμε ότι ενώ κτυπά το πρόβλημα στην ουσία του δεν έχει άμεση εφαρμογή αν και μακροπρόθεσμα θα πρέπει να υποστηριχθεί από οποιονδήποτε ήθελε αποτελέσει τη διάδοχη κατάσταση για μία εθνική αναγέννηση. Οι άλλες δύο προτάσεις, αν και είναι άμεσες και μάλιστα φαινομενικά έχουν τον ίδιο στόχο, την απαλλαγή από την εξαθλίωση, εντούτοις έχουν διαφορετική προοπτική.
Η λύση της λαϊκής εξέγερσης, που μέσα από ζυμώσεις θα αναδείξει ηγέτες και πολιτικούς στόχους, πιστεύουμε ότι θα οδηγήσει σε χαώδεις και ανεξέλεγκτες καταστάσεις που το σύστημα θα εκμεταλλευτεί διότι ο λαός δεν μπορεί να συντονιστεί από μόνος τους χωρίς μία κεντρική ηγεσία με συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης, στόχο και οργάνωση για να πετύχει τους σκοπούς του. Το σύστημα θα τους θεωρήσει τρομοκράτες και θα τους κτυπήσει με πρόσχημα την διατήρηση της ασφάλειας και θα αναδείξει δικούς του δήθεν σωτήρες, όπως σήμερα παρουσιάζει σαν σωτήρες αυτούς που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα και μεθοδεύουν την υποδούλωση της χώρας.
Ας μην ξεχνάμε ότι το σύστημα διαθέτει τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ευνοουμένους του, που έχουν βάλει το δάκτυλο στο μέλι και θα τους στρέψει εναντίον μας μαζί με δικούς του υποτελείς αστυνομικούς, όχι τα παιδιά του λαού που υπηρετούν στην αστυνομία, θα χρησιμοποιήσει τις ευρωπαϊκές δυνάμεις καταστολών που ήδη στρατοπεδεύουν στη χώρα καθώς και τους λαθρομετανάστες που τους έχει ήδη υποσχεθεί Ελληνική υπηκοότητα. Θα οδηγηθούμε σε νέο εμφύλιο με καταστροφικές συνέπειες όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα καθόσον, η πρόταση αυτή στηρίζεται στην οικονομική ανέχεια σαν το μόνο κίνητρο και δεν αναφέρει τα εθνικά και πολιτισμικά μας προβλήματα που αποτελούν τμήμα της ταυτότητας μας και συνιστούν τις λανθάνουσες δυνάμεις του έθνους μας εντός και εκτός Ελλάδος.
Εδώ να πούμε ότι το διεθνές σύστημα στηρίζεται στις αρχές της ατομικής ιδιοκτησίας και ιδιωτικών συμφωνιών που διέπουν τις δανειακές συμβάσεις, πράγμα που δεν συνάδει με την πρόταση της μονομερούς άρνησης του χρέους πόσο μάλλον όταν είναι ολοσχερής. Και αυτό διότι εκτός από τα πανωτόκια, που μπορούμε να αρνηθούμε, ένα μέρος από αυτό συνίσταται από εισαχθέντα αγαθά π.χ. τα αυτοκίνητα που εισάγουμε από Γερμανία και Ιαπωνία, τα κινητά τηλέφωνα από την Κίνα, τις φακές από τον Καναδά, τις ντομάτες του Βελγίου, τα κρέατα της Ολλανδίας και τα ψάρια του Αιγαίου πελάγους από την Τουρκία, όταν οι δικοί μας παραγωγοί συνωστίζονται στα αστικά κέντρα και οι νέοι μας ως αιωνόβιοι φοιτητές στα πανεπιστήμια ενώ οι άξιοι απόφοιτοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Εάν αρνηθούμε και αυτά τότε ο Αμερικάνικός στόλος θα μας σημαδεύει σε ευθεία βολή από το Φάληρο, όπου θα καταφθάσει πριν ανατείλει ο ήλιος.
Η τρίτη λύση αποτελεί μία δράση στα πλαίσια του υπάρχοντος Συντάγματος και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τρομοκρατική αλλά σαν πολιτική ενέργεια της λαϊκής θέλησης. Θα επιτρέψει στο λαό να δημιουργήσει ένα οργανωτικό μηχανισμό κοινής δράσης και στη απευκταία περίπτωση που το σύστημα θα καταλύσει το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία ο λαός θα βρεθεί με ηγεσία ικανή να τον οδηγήσει στους αγώνες του, που πλέον θα έχουν χαρακτήρα απελευθερωτικό, όχι τρομοκρατικό και επομένως θα τύχουν διεθνούς αναγνώρισης και θα αποτελέσουν παράδειγμα για τους υπόλοιπους λαούς, θύματα και αυτούς της παγκοσμιοποίησης. Στην περίπτωση αυτή ο Ελληνικός Στρατός θα βρεθεί στο πλάι μας.
Είθε η Θεία πρόνοια να σκέπει και να φωτίζει τον εκπεσόντα και απεγνωσμένο Ελληνικό λαό.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Δρ. Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
16 Ιανουαρίου 2012
Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
09.01.2012
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Δραχμή, Καταδίκη ή Μοναδική Ελπίδα;
Ο κύριος Γ. Προβόπουλος, Δοικητής της αποκαλούμενης “Τράπεζας της Ελλάδος”, ακολουθώντας την ίδια πολιτική με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλο και με το ίδιο περισπούδαστο ύφος μας απείλησε ότι η επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα, την ξακουστή Δραχμή, θα σήμαινε την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του 1950 όταν η Ελλάδα μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και έναν εμφύλιο σπαραγμό ανασυγκροτούσε τις δυνάμεις της για να φθάσει, μέχρι τις αρχές της μεταπολίτευσης, σε ένα βιοτικό επίπεδο που μπόρεσε να σπουδάσει και να μορφώσει όλους αυτούς που σήμερα την έχουν καταντήσει παγκόσμιο περίγελο.
Ας δούμε όμως αρχικά ποιά είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος» την οποία διευθύνει ο κ. Γ. Προβόπουλος και ως εκ τούτου φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη όλων όσων τη χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων. Εκ του καταστατικού της, οι ιδιώτες μέτοχοι της τράπεζας με ποσοστό συμμετοχής μικρότερο του 5% μπορούν να παραμένουν ανώνυμοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι παραμένουν άγνωστοι οι μέτοχοι της τράπεζας που συνολικά κατέχουν το 92% των μετοχών της. Αυτό γεννά τέσσερα ερωτήματα και καταγγελίες.
- Ποίος είναι ο ρόλος της κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος όταν σε αυτή συμμετέχουν ιδιώτες, ασχέτως του ποσοστού συμμετοχής τους ή της ανωνυμίας τους;
- Πως αυτή η μετοχική σύνθεση εξασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα έναντι του ντόπιου και ξένου χρηματοπιστωτικού συστήματος;
- Γιατί αυτοί οι μέτοχοι παραμένουν άγνωστοι και γιατί ένα τέτοιο κερδοσκοπικό ίδρυμα χρησιμοποιεί τον παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο τίτλο της Τραπέζης της Ελλάδος;
- Με τι δικαίωμα ο Διοικητής ενός τέτοιου ψευδεπίγραφου κερδοσκοπικού ιδρύματος έχει τα προνόμια να καθορίζει την νομισματική πολιτική της χώρας, όποια έχει απομείνει μετά την είσοδο μας στο Ευρώ, και να μας απειλεί για ενδεχόμενους κινδύνους που κατά τη γνώμη του ενέχει η επιστροφή μας στη Δραχμή, όταν δεν τολμά καν να μας πει σε τι σκλαβοπάζαρο τους διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος θα καταντήσουμε όσο η νομισματική μας πολιτική καθορίζεται από τα ζωώδη πνεύματα (animal spirits) των αγορών;
Όσον αφορά την επιλογή Ευρώ ή Δραχμή θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα, το δημοσιονομικό έλλειμμα της κυβέρνησης αλλά και το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών, που κατά την τελευταία δεκαετία ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 30 δις € ετησίως, χωρίς ποτέ κανένας από τους κυβερνώντες να μιλήσει για αυτό. Για το 2012 έχουν συντάξει έναν προϋπολογισμό 170 δις εκ των οποίων τα 50 δις περίπου είναι για μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και ασφάλεια και λίγο πολύ θα καλυφθούν από φόρους και τα άλλα έσοδα του κράτους ενώ τα υπόλοιπα 120 δις προορίζονται, 42 για χρεολύσια, 32 για χρέη των Ελληνικών δήθεν τραπεζών , 16 δις για τόκους (όσο οι δαπάνες για υγεία, παιδεία και ασφάλεια), 25 δις για βραχυπρόθεσμο δανεισμό και 5 δις για κάτι μεταβατικούς λογαριασμούς.
Θα πληρώσουμε 32 δις για να αναπληρώσουμε τις ζημίες των τραπεζών από το κούρεμα που με αυτό τον τρόπο το επιφορτίζεται ο Έλληνας πολίτης. Οι τράπεζες ονομάζονται δήθεν Ελληνικές από τη σύνθεση του μετοχικού τους κεφαλαίου στο οποίο η συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου έχει ως ακολούθως: Τράπεζα της Ελλάδος 8%, Εθνική 1,2%, Alpha bank 0,5%, Eurobank 0%.
Το σύνολο των 120 δις θα το δανειστούμε στερώντας τον μέσο Έλληνα από τα στοιχειώδη για τη διαβίωση του, βάζοντας υποθήκη τη χώρα και το μέλλον των παιδιών μας, χωρίς να δοθεί ούτε μία δραχμή για αναπτυξιακά έργα και όλα αυτά όχι για να αναπληρώσουμε κάποια εθνική καταστροφή από λοιμό, σεισμό, καταποντισμό ή επιδρομή αλλοφύλων. Θα τα πληρώσουμε για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις τοκογλύφων και τα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας για να παραμείνουν στην εξουσία εξαπατώντας το λαό ότι η φαινομενική ευημερία που παρείχαν προερχόταν από ανακατανομή του πλούτου που πέτυχαν οι σοσιαλιστές.
Πέραν τούτου, αποβιομηχανοποίησαν τη χώρα, εισήγαγαν ένα σωρό άχρηστες καταναλωτικές συνήθειες για ξένα προϊόντα και το χειρότερο έβαλαν τη χώρα στο Ευρώ, μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα σε ένα νόμισμα με αμετάκλητη νομισματική ισοτιμία. Αυτή η ιδιορρυθμία της χώρας μας απαιτεί την ευχέρεια έκδοσης νομίσματος και την δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής που να ενθαρρύνει τις εξαγωγές και να επιβάλλει δασμούς σε ανταγωνιστικά προϊόντα, πράγμα αδύνατο με τη συνθήκη του Μάαστριχ. Η τράπεζα της Ελλάδος δεν μπορεί να δράσει ως δανειστής έκτακτης ανάγκης αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει το ρόλο αυτό για τα προβληματικά μέλη της ΕΕ τα οποία είναι αναγκασμένα να δανείζονται με τους κερδοσκοπικούς όρους της αγοράς.
Είμαστε αναγκασμένοι να συναλλασσόμαστε με ένα νόμισμα αμετάκλητης ισοτιμίας και να καταφεύγουμε σε εσωτερική υποτίμηση που αν και μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών δεν αυξάνει αντίστοιχα την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών καταδικάζοντας τη χώρα σε συνεχή ύφεση. Είτε με το Ευρώ είτε με τη Δραχμή το βιοτικό μας επίπεδο θα πέσει στα επίπεδα της παραγωγικότητας μας διότι οι εταίροι μας δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τίποτε. Όμως με τη Δραχμή θα έχουμε την ελπίδα της ανάκαμψης εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου (γεωργία, κτηνοτροφία, ορυκτό πλούτο, μεταποιητική βιομηχανία, ενέργεια και πολλά άλλα) που σήμερα έχουμε εγκαταλείψει. Εάν αυτό ονομάζεται επιστροφή στη δεκαετία του 1950, όταν οι Έλληνες έβγαζαν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους, τότε αντίστοιχα η παραμονή μας στο Ευρώ θα πρέπει να εξομοιωθεί με την περίοδο της Γερμανικής κατοχής που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, ή με την κατάσταση στις τριτοκοσμικές χώρες που οι πλουτοπαραγωγικές μονάδες ανήκουν στους ξένους ενώ οι εντόπιοι λιμοκτονούν ή εκδίδονται για να επιβιώσουν.
Κάτι τέτοιο πρότεινε εμμέσως και ένας εκ των υποστηρικτών της παρούσας μεταβατικής κυβέρνησης, που με μία κωλοτούμπα ανέτρεψε τις ιδέες του κόμματος του περί εθνικής ανεξαρτησίας. Για τα υπόλοιπα κόμματα δεν λέμε τίποτε γιατί είναι γνωστή η νεοφιλελεύθερη και εθνομηδενιστική πολιτική τους, που ευνοεί μεν τις βιομηχανικές χώρες, μητροπόλεις του καπιταλισμού, όμως αποτελεί ταφόπλακα για τα αδύνατα κράτη της περιφέρειας.
Ηλίας Σταμπολιάδης Σπύρος Λαβδιώτης
Καθηγητής Πολυτεχνείου Οικονομολόγος
Κρήτης
Μέλη της Δημοκρατικής Αναγέννησης
9/1/2012
Θεσσαλονίκη: Ερμού 55, Τ.Κ546 23,Τηλ. 2310.268333 fax 2310.262830
Αθήνα: Νικοδήμου 2, Σύνταγμα Τ.Κ.105 57 Τηλ. 210.3314314 fax 210.3217771
ηλεκτ. ταχ. : stelios@papathemelis.gr, danagennisi.press@gmail.com
Ιστοσελίδες: www.papathemelis.gr, www.danagennisi.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)